Bu makale; Avrupa Birliği fonlarının Almanya’da emek piyasası politikalarına etkilerini, işgücü ve istihdam politikalarını incelemektedir. Avrupa Birliği, kurulduğu günden bu yana bölgesel gelişmişlik farklılıklarıyla karşı karşıya kalmıştır. Sanayileşme sürecinin başlaması ile birlikte işgücü ve emek kavramları sıkça anılmaya başlanmıştır. İstihdama yönelik sorunların artan nüfus oranıyla paralel olarak yükselmesiyle beraber çözüm arayışları da yönetimlerin küresel bir sorunu haline gelmiştir. İşgücü ve sanayileşme bağlamında Almanya ilk günden bugüne ekonomik olarak güçlü duruşu ile dikkat çekmiş ve emek piyasasına yönelik işçi göçüyle merkezi bir konum üstlenmiştir. İkinci Dünya Savaşı sonrası istihdam ihtiyacı artan Almanya, Türkiye ile işgücü anlaşması imzalamıştır. Bu anlaşma ile birçok Türk vatandaşın Türkiye’den ayrılıp Almanya’da çalışmaya başlaması, Almanya’nın istihdam ihtiyacının giderilmesinde büyük rol oynamıştır. Bugün itibariyle Almanya’da yaşayan Türklerin sayısının 3 milyonun üzerinde olduğu ve bu sayının da Almanya’da yaşayan yabancı uyruklulular arasında birinci sırada olduğu gerçeği düşünüldüğünde Türklerin çalışma hayatında önemli rol oynadıkları görülmektedir. Türkiye ve Almanya fiziki yakınlığının haricinde yıllardır süregelen emek göçü ile de manevi yakınlığını korumaktadır. Ancak aralarındaki bu etkileşim toplumsal, siyasi ve ekonomik açıdan efektif bir yapı inşa etmede etkili olmamıştır. Avrupa Birliği tarafından sağlanan yapısal ve sosyal fonların, Almanya’nın emek piyasası politikalarında diğer üye ülkelere kıyasla daha etkin ve stratejik bir biçimde kullanıldığı gözlemlenmektedir. Bu durum, özellikle iş gücü entegrasyonu, mesleki eğitim ve istihdam olanaklarının artırılması alanlarında kendini göstermektedir.
Almanya, Avrupa Birliği, Fon, İşgücü, İstihdam, İşsizlik.